ศาลเจ้าคาโมะจิ

มีการกล่าวขานกันว่าในปี 810 บุตรคนที่สองของนักบวชชินโตในอิสึโมะได้ผ่านมายังที่แห่งนี้ขณะที่เขากำลังเดินทางตามเส้นทางแสวงบุญที่ศาลเจ้าอิเสะ จิงงู ระหว่างที่เขาผ่านไป อัญมณีบนเน็ทสึเกะ สิ่งของศักดิ์สิทธิ์ที่มาจากศาลเจ้าของบิดาซึ่งเขาสวมใส่เป็นเครื่องรางป้องกัน มีน้ำหนักมากขึ้นทันที เขายังฝันอีกว่าเทพเจ้าได้บอกให้เขาสร้างศาลเจ้าไว้ที่นี่ และเขาก็ได้สร้างศาลเจ้าขึ้นมาจริงๆ หมู่บ้านคาโมจิโกะเคยผลิต “ทามะฮากาเนะ” หรือเหล็กกล้าที่ทำจากแร่เหล็กที่ไว้ใช้ทำดาบเหล็ก ว่ากันว่ามีคุณสมบัติดีกว่าทอง เหล็กที่มักเรียกว่า เท็ทสึ ในภาษาญี่ปุ่น ยังมีอีกชื่อว่า คาเนะ (เช่น คำว่าคาเนะงุที่แปลว่าการตรึงเหล็ก) และภูมิภาคนี้ยังมีหุบเขามากมายที่เป็นแหล่งวัตถุดิบอย่างแร่เหล็กบริสุทธิ์ และยังว่ากันว่าชื่อหมู่บ้าน “คาโมะจิ” ที่หมายถึง “มีเหล็ก” นั้นมาจากเหตุผลดังกล่าว

ฮาเซเบะ โนบุทสิระนั้นได้รับการอธิบายว่าเป็นชายผู้กล้าหาญและทรงคุณธรรมไว้ในเอกสารโบราณมากมาย รวมไปถึง “ตำนานของการฟื้นคืนฮาเซเบะของเฮเกะ” และเก็นเปย์ เซย์ซุยกิ ในปี 1180 โนบุทสึระช่วยให้เจ้าชายหลบหนีออกจากพระราชวังหลวงเมื่อแผนโจมตีตระกูลไทระโดยบุตรคนที่ 2 ของจักรพรรดิโก-ชิราคาวะผู้สละราชสมบัติแล้วนั้นถูกเปิดเผยก่อนที่จะได้ดำเนินการ รวมถึงเขายังยืนหยัดต่อสู้กับเหล่าทหารรักษาการของพระราชวังด้วยตัวคนเดียว เพราะเหตุนี้เองที่ทำให้เขาถูกเนรเทศไปยังคาโมะจิ-โกเป็นเวลา 7 ปี ตลอดเวลาหลังจากที่ถูกเนรเทศ เขาได้สร้างวัดและศาลเจ้ามากมาย รวมทั้งวัดเอ็นเรียคุจิ วัดโชระคุจิและศาลเจ้ากิออน ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นมรดกที่สำคัญของเมืองฮิโนะ หลังการล่มสลายของไทระ เขาถูกส่งตัวไปยังมิยาจิมะ จังหวัดอากิในฐานะคะบิอิชิ (หัวหน้าตำรวจและตุลาการ) เนื่องด้วยเป็นข้าราชบริพานชั้นต้นของมินะโมโตะ-โนะ-โยริโทโมะ ขณะที่ทำงานที่จังหวัดโนโตะ เขาเป็นส่วนหนึ่งของโครงการที่ค้นพบยามานะกะ ออนเซ็น รวมถึงโครงการอื่นๆ ในช่วงบั้นปลายชีวิต ในตำแหน่งหัวหน้าที่ปรึกษาอาวุโสด้านกฎหมายของตระกูลมาเอดะ ที่สาขา 1,000,000 โคคุของอาณาเขตคางะและขุนนางแห่งปราสาทอานะมิสึ เขาเป็นผู้ก่อตั้งตระกูลโช ซึ่งสืบเชื้อสายต่อมาจนถึงยุคเมจิ